13. Ron

            Miona z niecierpliwością oczekiwała Dracona, zastanawiała się czemu tak długo go nie ma. Może o niej zapomniał! Albo zmienił co do niej zdanie! Albo to wszystko było tylko snem.

            Wiele rzeczy sobie wyobrażała ale po chwili blondyn pojawił się przy niej. Hermiona spojrzała na niego z przerażeniem. O mało co by nie krzyknęła.

  - Draco, co si się... Draco ?

  - To nic. To...

  - Draco!! - Hermioone bardzo to zdenerwowało, jak to nie jest nic! Przecież jest cały we krwi! Ktoś go po prostu pobił! - KTO?!

  - Nic, to nic.

  - Jak to nic!?

            Draco podszedł do niej i chciał ją przytulić, chciał uspokoić, ale ona odsunęła się szubko i patrzyła na niego z przerażeniem.

  - Idziemy - powiedziała.

  - Gdzie? - spytał się zdziwiony blondyn, żeby tak szybko jej to przeszło?

  - Do szpitala a gdzie!

            Chłopak pokręcił głową i się uśmiechnął. Widział że to powie, ale on i tak się nie zgodzi, nieważne ile by go o to prosiła.

  - Zapomnij.

            Powiedział szybko, ona chciała zacząć protestować, ale nie zdążyła. Chłopak podszedł do niej delikatnie chwycił za rękę i skradł jej jeden krótki pocałunek, po czym się teleportowali.

            Byli już w mieszkaniu blondyna.

  - Draco - Hermiona podeszła do chłopaka i delikatnie go objęła. - Kto ci to zrobił?

  - Mówiłem ci, nie martw się tym.

  - Ale się martwię o ciebie, powiedz mi proszę.

            Draco na początku nie chciał jej mówić, że to przez Artura, Hermiona miała dość swoich złych wspomnień z nim w roli głównej. Ale teraz Miona tak bardzo chciała się dowiedzieć, już się przełamywał, nie mógłby znieść jej rozczarowania.

  - To Artur - powiedział.

            Hermiona nawet nie drgnęła. Nadal przytulała Draco, chociaż była już brudna od jego krwi, nie odsunęła się od niego.

            Blondyn pogłaskał ją po głowie.

  - Pójdę się umyć - spojrzał na nią, po czym dodał z uśmiechem. - Może pójdziesz ze mną, bo widzę, że nie tylko ja jestem we krwi.

            Miona uśmiechnęła się do niego.

  - Wrócę, tylko się przebiorę - powiedziała.

            Spotkali się na kolacji później jak planowali. Jednak atmosfera była ponura, Hermiona nadal zamartwiała się tym co się stało.

  - Nie musisz się tym aż tak przejmować Miona, to nic takiego.

  - Nawet nie mów tego! Jak się nic nie stało?! Jesteś niepoważny.
  - Miona.

            Usiadł koło niej i objął ją ramieniem. Spojrzeli sobie w oczy.

  - Już dobrze - powiedział i pogładził ją po policzku.

            Zaczął się do niej zbliżać i po chwili ich usta się połączyły, stały jednością.

            Tą romantyczną chwile przerwało walenie do drzwi.

  - Kto to - powiedział Draco, ale bardziej do siebie niż do Hermiony.

            Był zły, kto o takiej porze może do niego przychodzić. Coś tam mruczał jeszcze pod nosem, ale Miona nic z tego nie zrozumiała, wstał z kanapy na której siedzieli i ruszył do drzwi. Otworzył je i stanął jak wryty.

  - Wiedziałam że ona tu będzie - powiedziała Ginny do Harry'ego.

            Dziewczyna usłyszała swoją przyjaciółkę, zerwała się z kanapy i podbiegła do Malfoya. Harry nic się nie odzywał, nie miał słów na to, co Miona robi w mieszkaniu tego nędznego głupca.

  - Co się stało? - spytała niepewnie Miona.

  - To Ron - powiedziała Ginny, była bardzo wystraszona.

  - Ale o co? - Malfoyowi nie spodobała się ta rozmowa, do czego to zmierza?

  - Co z nim? - Spytała przestraszona Miona.

            Harry widział że jego narzeczona niezbyt była w stanie mówić o bracie, więc postanowił, że on wszystko wyjaśni Hermionie.

  - Zawsze przysyłał listy, że dobrze jest i na pewno kiedyś wszystko wyjaśni, ale od tygodnia nie było już takich listów. Tylko.... - spojrzał na Ginny - teraz dostaliśmy sowe z krótkim liścikiem.

            Miona nie wiedziała o co im chodzi.

  - Napisał że potrzebuje pomocy.

  - Że co? Co niby dokładnie napisał? - spytał się zniecierpliwiony Malfoy.

            Nie za bardzo przejął się tym rudzielcem, chodziło mu tylko o szybkie zakończenie sprawy i powrotu do miłego wieczoru z Hermioną.

  - Zamknij się Malfoy - warknął Harry.

            Blondyn tylko spiorunował go wzrokiem.

            Pokazał Hermionie to co przyniosła sowa. To nie był pergamin, tylko jakaś chusteczka i słowo „Pomocy” było wydziurkowane na tym.

            Hermionie dech stanął w piersiach.

  - Idziemy - zerwała się Hermiona.

  - Dobrze - powiedziała Ginny.

  - Ale hej! Co? - Draco nie zrozumiał Miony, gdzie ona idzie? I co się w ogóle dzieje?

            Hermiona podeszła do drzwi swojego mieszkania. Otworzyła je i wparowała do środka. Draco przeszedł między jej przyjaciółmi i poszedł za Hermioną.

  - Powiedz mi, gdzie ty się wybierasz? - mówił wściekły.

  - Szukać go, ratować go - mówiła z przejęciem, ale w ogóle się na niego nie patrzyła.

  - Ty oszalałaś?!

  -  Nie - warknęła.

            Chłopak zatrzymał ją w miejscu, ponieważ latała po całym mieszkaniu i pakowała się do małej torebki.

  - Oszalałaś! - oznajmił.

            Hermiona spojrzała mu w oczy, widać było w nich złość. Pokręciła tylko głową.

  - Idziesz szukać tego głupca, który cie zostawił?! - mówił coraz głośniej.

  - Tak - powiedziała cicho.

  - Czekaj bo cie nie rozumiem, idziesz szukać idioty?! Który cie zostawił, porzucił, przez którego płakałaś?!

  - Zostaw mnie - powiedziała cicho, miała łzy w oczach.

            Blondyn pokręcił głową.

  - Nie, nie zostawię i nie pozwolę!

            Hermiona miała łzy w oczach. Wiedziała, że Malfoy jest teraz dla niej bardzo ważny, ale Ron... kiedyś był dla niej wszystkim i teraz jej potrzebuje. Nie ma wyboru.